سن قانونی و رشد دختری که پدر ندارد

_{^{سن قانونی دختر در فرضی که پدر فوت می شود}}

• بر اساس قانون مدنی ، حضانت فرزند چه پسر و چه دختر تا سن هفت سالگی بر عهده مادر آنهاست و بعد از سن هفت سالگی تا رسیدن به سن بلوغ بر عهده پدر است .در صورت فوت هر یک از ابوین حضانت به عهده ولی زنده خواهد بود.(ماده 1171 قانون مدنی: در صورت فوت یکی از ابوین حضانت طفل با آنکه زنده است خواهد بود هر چند متوفی پدر طفل بوده و برای او قیم معین کرده‌ باشد.).
• حضانت به معنای نگاهداری و مراقبت جسمی ، روحی ، مادی و معنوی فرزند یا فرزندان و تعلیم و تربیت آن‌ ها است . حضانت جدای از ولایت و قیمومت است و فارق از بحث مالی و تامین هزینه های فرزندان که وظیفه پدر است حضانت از فرزند تنها حق پدر و جد پدری نخواهد بود . به موجب ماده 1168 قانون مدنی حضانت هم حق و هم تکلیف والدین است .
• ماده 1171 - درصورت فوت یکی ازابوین حضانت طفل با آنکه زنده است خواهد بود هر چند متوفی پدرطفل بوده وبرای اوقیم معین کرده باشد.
• ماده 1169برای حضانت و نگهداری طفلی که ابوین او جدا از یکدیگر زندگی می کنند، مادر تا سن هفت سالگی اولویت دارد و پس از آن با پدر است.تبصره - بعد از هفت سالگی درصورت حدوث اختلاف، حضانت طفل با رعایت مصلحت کودک به تشخیص دادگاه می باشد.
• بر اساس قانون مدنی ، برای حضانت و نگهداری طفلی که ابوین او جدا از یکدیگر زندگی می کنند ، مادر تا سن هفت سالگی اولویت دارد و پس از آن با پدر است . به موجب این ماده ، به دلیل اینکه فرزندان تا سن هفت سالگی بیشتر نیازمند مهر و عاطفه از جانب مادر هستند و بسیاری از نیازهای جسمی وعاطفی آنها تا سن هفت سالگی توسط مادر تامین می شود ، قانونگذار هم در پاسخ به این غریزه ، حضانت فرزند دختر تا سن هفت سالگی را بر عهده مادر قرار داده است .
• حضانت فرزند دختر بعد از سن هفت سالگی را بر عهده پدر گذاشته است . حضانت پدر بعد از سن هفت سالگی تا زمانی است که دختر به سن بلوغ برسد . سن بلوغ در دختران نه سال تمام قمری می باشد.
• البته باید به نکته مهمی اشاره کنیم و آن این است که مفهوم حضانت ،تنها در خصوص فرزندان قبل از سن بلوغ مطرح می شود . به عبارت دیگر ، زمانی که یک کودک اعم از پسر یا دختر به سن بلوغ می رسد ، از حضانت والدین خود خارج می شود و دیگر نمی توان او را در حضانت کسی قرار داد . بلکه بر اساس مقررات قانونی ، پس از سن بلوغ ، کودک خودش این توانایی را به دست می آورد که انتخاب کند با کدامیک از والدینش می خواهد زندگی کند .
• نتیجتا باید گفت که اصلا احراز سن رشد برای اهلیت در این زمینه وجود ندارد و همین که افراد به سن بلوغ برسند دارای اهلیت هستند و میتوانند امور خود را انجام دهند اعم از اینکه بخواهند جداگانه زندگی کنند..
• نتیجه اینکه برادر شما در هیچ فرضی حق، ولایت و توفقی در نگهداری از شما نخواهد داشت.