اثبات ازدواج موقت و تقاضای ثبت صیغه

_{^{پاسخ – اثبات وجود رابطه زوجیت و ازدواج موقت – صیغه}}

• ازدواج موقت یا صیغه نکاح زن و مرد برای مدت معلوم و با مهریه ی مشخص بوده که با پایان مدت رابطه  ی زوجیت از بین می رود.
• ارکان اساسی ازدواج موقت تعیین مهر و مشخص نمودن مدت عقد می  باشد و در صورتی که یکی از این دو وجود نداشته باشد، ازدواج موقت باطل است.
• تعیین مدت عقد و مهریه جزء شرایط اختصاصی صحت ازدواج موقت می باشد بنابراین شرایط دیگری که برای صحت نکاح موقت لازم است همانند شرایط صحت نکاح دائم می باشد.
• این شرایط عمومی عبارت است از اهلیت طرفین، قصد و رضای طرفین، بالغ بودن طرفین، مجرد بودن زن، عدم وجود مانع در ازدواج زن و مرد و جاری نمودن صیغه محرمیت توسط طرفین یا عاقد.
• تفاوت دیگری که در نکاح موقت با دائم وجود دارد در آثار عقد است؛ نفقه و ارث  بری وجود ندارد با این حال در خصوص نفقه طرفین می  توانند در عقد شرط نفقه را لحاظ نمایند اما در صورتی که این شرط مقرر نشود تکلیفی بر گردن مرد از این بابت نخواهد بود. 
• با وجود آنکه جاری نمودن صیغه برای صحت ازدواج موقت کفایت می کند، ثبت ازدواج موقت در مواردی که طرفین توافق نمایند، در صورت شرط ضمن عقد و در صورت باردار شدن زوجه به موجب ماده 21 قانون ثبت الزامی بوده و مطابق ماده 49 قانون حمایت خانواده در صورتی که مردی با وجود یکی از سه شرایط بیان شده، ازدواج موقت خود را به ثبت نرساند، علاوه بر اینکه ملزم به ثبت نکاح می گردد، به پرداخت جزای نقدی درجه 5 (8 میلیون ریال تا 18 میلیون ریال) یا حبس تعزیری درجه 7 (91 روز تا 6 ماه) محکوم می¬گردد. 
• طلاق در عقد موقت وجود ندارد. موارد انحلال عقد موقت شامل فوت یا جنون یکی از طرفیت، انقضای مدت معین شده یا بخشش مدت باقی مانده توسط مرد، عیوب زن یا مرد که به موجب قانون حق فسخ برای طرف مقابل ایجاد می کند، می باشد.
• لازم به ذکر است که ازدواج موقت زن تنها با یک مرد امکان پذیر بوده و زن نمی تواند به صیغه ی چند مرد بطور همزمان درآید هرچند موقت باشد. برای مرد از این نظر محدودیتی نمی باشد. 

_{^{پاسخ به پرسش مخاطب در خصوص اثبات ازدواج موقت و تقاضای ثبت صیغه}}

♦  در خصوص پرسشی که بیان کردید باید گفت اثبات وجود رابطه زوجیت در ازدواج موقت مطابق ماده 1257 قانون مدنی می باشد. مطابق این ماده هرکس که مدعی حقی است باید آن را اثبات نماید. بنابراین مدعی رابطه ی زوجیت در ازدواج موقت برای اثبات ادعای خود باید به دلایل اثبات دعوا یعنی اقرار، اسناد کتبی، شهادت، امارات و قسم استناد کند.

♦  بنابراین از آنجایی که ازدواج شما جایی ثبت نگردیده و شاهدی برای ازدواج شما وجود نداشته است، برای اثبات ادعای خود در دادگاه می توانید با اقرار زوجه یا سوگند یا استناد به اماره ی قضایی این رابطه را اثبات نمایید.

♦  زندگی مشترک، تهیه  ی لوازم و وسایل زندگی، رفت و آمد زوجه در خانه شما از جمله امارات قضایی هستند که با استناد به آن ها می توانید ازدواج موقت خود را اثبات نمایید.

_{^{مستندات قانونی - صیغه (ازدواج موقت)}}

ماده ۱۰۷۵ قانون مدنی
نکاح وقتی منقطع است که برای مدت معینی واقع شده باشد.

ماده ۱۰۷۶ قانون مدنی
مدت نکاح منقطع باید کاملا معین شود.

ماده ۱۰۷۷ قانون مدنی
در نکاح منقطع احکام راجع به وراثت زن و به مهر او همان است که در باب ارث و در فصل آتی مقرر شده است.

ماده ۱۰۷۸ قانون مدنی
هر چیزی را که مالیت داشته و قابل تملک نیز باشد میتوان مهر قرار داد.

ماده ۱۰۹۵ قانون مدنی
 در نکاح منقطع عدم مهر در عقد موجب بطلان است .

ماده ۱۰۹۶ قانون مدنی
در نکاح منقطع موت زن دراثناء مدت موجب سقوط مهر نمی شود و همچنین است اگر شوهر تا آخر مدت با او نزدیکی نکند.

ماده ۱۰۹۷ قانون مدنی
در نکاح منقطع هرگاه شوهر قبل از نزدیکی تمام مدت نکاح را ببخشد باید نصف مهر را بدهد.

ماده ۱۰۹۸ قانون مدنی
  در صورتی که عقد نکاح اعم از دائم یا منقطع باطل بوده و نزدیکی واقع نشده زن حق مهر ندارد و اگر مهر را گرفته شوهر می تواند آن را استرداد نماید.

ماده ۱۱۱۳ قانون مدنی
در عقد انقطاع زن حق نفقه ندارد مگر اینکه شرط شده یا آنکه عقد مبنی بر آن جاری شده باشد.

ماده ۱۱۲۰ قانون مدنی
عقد نکاح به فسخ یا به طلاق یا به بذل مدت در عقد انقطاع منحل می شود.

ماده ۱۱۳۹ قانون مدنی
طلاق مخصوص عقد دائم است و زن منقطعه به انقضاء مدت یا بذل آن از طرف شوهر از زوجیت خارج می شود.

ماده ۲۱ قانون حمایت خانواده 1391
نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران در جهت محوریت و استواری روابط خانوادگی، نکاح دائم را که مبنای تشکیل خانواده است مورد حمایت قرار می‌دهد. نکاح موقت نیز تابع موازین شرعی و مقررات قانون مدنی است و ثبت آن در موارد زیر الزامی است:
۱ـ باردارشدن زوجه
۲ـ توافق طرفین
۳ـ شرط ضمن عقد
تبصره ـ ثبت وقایع موضوع این ماده و ماده (۲۰) این قانون در دفاتر اسناد رسمی ازدواج یا ازدواج و طلاق مطابق آیین ‌ نامه ‌ ای است که ظرف یک ‌ سال با پیشنهاد وزیر دادگستری به تصویب رئیس قوه قضائیه می‌رسد و تا تصویب آیین ‌ نامه مذکور، نظام ‌ نامه ‌ های موضوع ماده (۱) اصلاحی قانون راجع به ازدواج مصوب ۱۳۱۶/۰۲/۲۹ کماکان به قوت خود باقی است.

ماده ۴۹ قانون حمایت خانواده 1391
چنانچه مردی بدون ثبت در دفاتر رسمی به ازدواج دائم، طلاق یا فسخ نکاح اقدام یا پس از رجوع تا یک ماه از ثبت آن خودداری یا در مواردی که ثبت نکاح موقت الزامی است از ثبت آن امتناع کند، ضمن الزام به ثبت واقعه به پرداخت جزای نقدی درجه پنج و یا حبس تعزیری درجه هفت محکوم می‌شود. این مجازات در مورد مردی که از ثبت انفساخ نکاح و اعلام بطلان نکاح یا طلاق استنکاف کند نیز مقرر است.

پاسخ داده شده توسط کارشناس حقوقی ما